Zwaluwstaarten
Ellen Van Pelt
Ongemakkelijk erfgoed - Over zwijgen en schaamte
Wanneer de grootvader van Ellen Van Pelt begint de dementeren vertelt hij haar dat Meubelen Van Pelt tijdens de Tweede Wereldoorlog op grote schaal meubelen produceerde voor de bezetter.
De eerste reactie van Ellen is om dit beladen verleden onder de mat te vegen, zoals de rest van de familie blijkbaar al vele jaren doet. Maar de schaamte blijft knagen en Ellen start een zoektocht naar de precieze toedracht.
Ze stuit daarbij op een familiegeschiedenis die niemand graag naar boven ziet komen.
Tekst en spel : Ellen Van Pelt
Regie: Tania Poppe
Ellen Van Pelt (1980) woont en werkt in Antwerpen. Meer dan tien jaar werkte ze als psychologe, momenteel leeft ze van haar pen.
Ellen publiceerde korte verhalen in verschillende literaire tijdschriften en debuteerde in 2015 met de roman ‘Drift’ (Uitgeverij Vrijdag). Dit boek vertelt hoe de keuzes die ouders maken onvermijdelijk hun kinderen tekenen, hoe lief te hebben buiten de normen van onze maatschappij. In 2020 publiceerde ze ‘Deze wereld is geen ergernis waard’ (Uitgeverij Vrijdag), een biografie over schrijver Roger Van de Velde. Zwaluwstaarten verscheen in 2025 bij Pelckmans.
Ellen is bestuurslid bij PEN Vlaanderen, de Vlaamse afdeling van een internationale schrijversorganisatie die zich inzet voor vrijheid van meningsuiting en vervolgde schrijvers. Ze is verantwoordelijk voor de PEN-flat, een residentie voor gevluchte schrijvers.
In Zwaluwstaarten onderzoekt Ellen Van Pelt de erfenis van haar overgrootvader, die tijdens de Tweede Wereldoorlog meubels maakte voor de Wehrmacht. Met een scherpe blik en grote nuance buigt ze zich over de morele grijstinten van collaboratie, de impact op volgende generaties en het stilzwijgen dat vaak blijft hangen. Waarom voelen nazaten zich schuldig aan keuzes die ze zelf niet maakten?
Tijdens deze lezing neemt Ellen Van Pelt je mee in haar persoonlijke worsteling met dit ongemakkelijke erfgoed, het zwijgen, de schaamte en de innerlijke strijd. Ze vertelt ook over haar keuze om over dit collaboratieverleden een roman te schrijven.
