Zoals architect Eisenstein het uitzicht van Riga mee vormgaf en Gaudí dat van Barcelona, zo bepaalde ingenieur-architect Jules Coomans (1871-1937) het aanzicht van Ieper. In het begin van de twintigste eeuw was hij de belangrijkste bouwmeester van grote burgerhuizen, kerken en stadhuizen in de streek. Zijn zoon en opvolger Jean (1901–1940) overleefde hem amper, maar zijn eigenzinnige dochter Anne-Marie Coomans (1903–1996) bleef tot haar laatste dag haar vaders werk verdedigen – vanuit het majestueuze herenhuis dat hij zelf had ontworpen op de drooggelegde vestingen van Ieper.

​

In 1925 staat de veertienjarige Maria Vermeulen er aan de deur, een kartonnen valiesje in de hand. Vanuit een dorpje in de buurt komt ze inwonen als dienstmeisje bij de rijke familie en blijft er tot haar huwelijk. Daarna neemt haar zus Anna het over. Wanneer ook zij trouwt, volgt opnieuw een jongere zus haar op. In totaal gebeurt dat vijf keer. In 1943 start Yvonne haar dienst voor juffrouw Anne-Marie Coomans. Zij is het jongste en laatste zusje Vermeulen, dat de juffrouw trouw zal blijven bijstaan tot aan het eind van haar steeds wereldvreemdere leven in 1996. In meer dan een halve eeuw groeit de band tussen de rijke, zich adelijk voordoende juffer en de eenvoudige dienstmeid uit tot een adembenemende relatie vol wederzijds respect.